این داستان رو بخونید که واقعی و بسیار دلنشینه:
در زمان ناصرالدین شاه، طلبه ای به نام نظرعلی طالقانی* در مدرسه مروی
تهران(سپهسالار) تحصیل میکرد که بسیارفقیر
بود.آنقدر که شب‌ها دوروبر
حجره طلاب می‌گشت و از دورریز آنها چیزی برای خوردن پیدا میکرد.
یک روز نظرعلی به ذهنش می‌رسد که نامه‌ای* برای خدا بنویسد.
به این مضمون :
بسم الله الرحمن الرحیم
خدمت
جناب خدا ! سلام علیکم ،اینجانب بنده ی شما هستم.
از آن جا که شما در قرآن فرموده اید
:
"ومامن دابه فی الارض الا علی الله رزقها"
«هیچ موجودزنده ای نیست الا اینکه روزی او بر
عهده ی من است.»
من هم جنبنده ای هستم از جنبندگان شما روی
زمین.
در
جای دیگر از قرآن فرموده اید :
"ان الله لا یخلف المیعاد"
مسلما
خدا خلف وعده نمیکند.
بنابراین اینجانب به چیزهای زیر نیاز دارم
:
۱ - همسری زیبا ومتدین
۲ - خانه ای وسیع
۳ - یک خادم
۴ - یک کالسکه و سورچی
۵ - یک باغ
۶ - مقداری پول برای تجارت
۷ - لطفا بعد از هماهنگی به من اطلاع دهید.
« مدرسه مروی، حجره شماره 16- نظر علی طالقانی»
بشنوید از سرنوشت نامه
:
نظرعلی بعد از نوشتن نامه با خودش فکر می‌کند
که نامه را کجا بگذارد؟
می‌گوید: «مسجد خانه خداست. پس بهتر است در مسجد
بگذارمش »*
او به مسجد(مسجد سپهسالار) میرود و نامه را
دریک سوراخ میگذارد و
بعد با خودش می‌گوید:
«حتما خدا پیداش می‌کنه!». او نامه را پنجشنبه در مسجد میگذارد.
از قضا صبح جمعه ناصرالدین‌شاه با درباری‌ها
می‌خواست به هواخوری برود.
کاروان او از جلوی مسجد می‌گذشت، ناگهان،
بادی میوزد ونامه نظرعلی را
روی پای ناصرالدین‌شاه می‌اندازد.
ناصرالدین‌شاه نامه را می‌خواند و دستور می‌دهد
که کاروان به کاخ برگردد
و یک پیک به مدرسه مروی می‌فرستد و نظرعلی
را به کاخ فرا می‌خواند و
دستور می‌دهد همه وزرایش نیز، جمع شوند.
نظر علی خطاب به شاه می گوید: من مشکل خود
را با خدای خودم مطرح
نمودم و نیازی به کمک شما ندارم.
شاه می‌گوید:
«نامه‌ای که برای خدا نوشته بودید، ایشان به
ما حواله فرمودند؛ پس ما باید
انجامش دهیم.» سپس دستور می‌دهد همه خواسته‌های نظرعلی، یک‌به‌یک
اجرا شوند!!!. 
